W środę 4 października miną cztery lata. Przed czterema laty siedziałam na lotnisku w Gdańsku trzymając w ręku paszport i bilet w jedną stronę. Nie było w moich myślach, że jak mi nie wyjdzie, to wrócę, bo mam dokąd. Zrobiłam wszystko, by nie było dokąd wrócić. Żegnałam się z krajem na zawsze. Byłam o tym głęboko przekonana. Tych czterech dni przeprowadzek i przepakowywań się, bez klucza do jakiegokolwiek domu nigdy nie zapomnę.

Widziałam go w pubie zawsze późnym wieczorem. Przychodził nie wcześniej niż na godzinę przed zamknięciem. Nieśmiało zanurzał się w rozkrzyczane i rozochocone kolejnymi drinkami kłębowisko ludzkich ciał. Pił jedno, najwyżej dwa piwa przycupnąwszy gdzieś w wolnym kąciku na stojąco lub przy z rzadka wolnym klejącym się stoliku. Zawsze sam, z deskorolką pod pachą. Po jakimś czasie stał się stałym elementem, jedną z tych osób, które odhacza się, że już tego dnia byli.

Takiego nagromadzenia pięknego designu, czystości, zapachów dobrego jedzenia i pogardy dla płacących za to ludzi nie doświadczyłam od dawna.

Odkąd wyemigrowałam z kraju nie miałam właściwie czasu i sposobności by przejść się po gastronomicznych polskich lokalach i doświadczyć ich oferty. Na urlopy wybierałam się gdzie indziej, a pobyty w Polsce to było właściwie załatwianie różnych spraw, a nie czas na odpoczynek. Co prawda bywając w brytyjskich kawiarniach i restauracjach, w większości identycznych, tęskniłam do klimatycznych polskich lokalików, ale powoli zapominałam o ich istnieniu nie mając ich na co dzień.

Dłuższy pobyt na polskim wybrzeżu pozwolił mi pozaglądać tu i ówdzie i… zachwycić się na nowo.

Obiecałam sobie na początku ubiegłego lata, że będę zapamiętywać przeżyte tutaj pory roku. Żeby życie nie umykało tylko na pracy i załatwianiu bieżących spraw. Tak po prostu – przeżywać świadomie życie: zauważać kolor drzew i trawy, kształt chmur, zapach i kolor powietrza (tak, tak! powietrze w różnych miejscach ma inny kolor), słyszeć krzyk mew.

W każdą niedzielę (i tylko niedzielę) ulica Bayswater w Londynie zamienia się w wystawę sztuki. Obrazy i inne rękodzieła można podziwiać wiszące na ogrodzeniu Kensington Garden i Hyde Park. To największa na świecie wystawa artystyczna pod gołym niebem. Chodnik Bayswater Road jest miejscem wystawowym ponad 150 artystów. Niektórzy z nich to znane nazwiska wystawiający swoje prace w Royal Academy of Arts, niektórzy dopiero zaczynają i czekają na odkrycie, niektórzy przyjeżdżają i sprzedają swoje prace od kilkudziesięciu lat, bo to miejsce ma już ponad pięćdziesięcioletnią tradycję. Bayswater Road przyjmuje wszystkich.