Kwiecień 2012. Czekam na windę w szpitalu uniwersyteckim w Łodzi. Za mną ustawia się około dziesięcioosobowa grupa młodzieży różnej narodowości. Z czegoś się śmieją, o czymś dyskutują po angielsku. Przyglądam się im z zaciekawieniem. Jest wśród nich jeden czarny chłopak i jeden skośnooki. Zauważam też dwie dziewczyny, które pomimo bardzo ciepłego dnia mają na głowie zamotane jakieś chusty. Poza tymi chustami zwykłe dżinsy, bluzy, adidasy, plecaki. Kiedy jestem już u córki na oddziale, opowiadam  jej o swoich egzotycznych współpasażerach z windy. Córka wie doskonale o kogo chodzi. To studenci medycyny, którzy towarzyszą pani profesor podczas obchodu, badają i oglądają objawy choroby. A te dziewczyny w chustach to muzułmanki z jakiegoś islamskiego kraju. Zastanawiałam się wtedy, widząc je za każdym razem na oddziale, czy muszą w Polsce nosić te hidżazy, czy ktoś im każe? Nie wyglądały na jakieś zastraszone – ot, zwykłe młode dziewczyny. A właściwie nie, nie takie zwykłe. Biła od nich jakaś… duma.

To nie śmierć wyrządza nam największą szkodę w życiu. Największą szkodę wyrządza nam to, co umiera w nas za życia – powiedział Norman Cousins

W środę, 22 marca terrorysta jadąc samochodem osobowym na Moście Westminsterskim w Londynie potrącał przechodniów. Zabił Amerykanina, który z żoną przyjechał do Londynu świętować 25-tą rocznicę ślubu i Brytyjkę, która szła odebrać dzieci ze szkoły. Zranił 40 innych osób. Rozbił samochód na ogrodzeniu parlamentu, a następnie na terenie Westminsteru zabił nożem jednego z policjantów. Terrorystę zabił ochroniarz polityka, który znalazł się tam tylko dlatego, że przywiózł go do parlamentu na głosowanie.  Tyle suche fakty.

Do Londynu przyjechały z Hong Kongu. To bardzo popularna tam przekąska kupowana na ulicznych straganach znana pod nazwą gai daan jai, czyli małe jajko kurczaka. Nikt nie pamięta dokładnej historii jej powstania. Jedni mówią, że wafle powstawały bez jajek, które były bardzo drogie, a bąbelki miały sugerować ich zawartość. Inni, że w ten sposób zużywano jajka, które się potłukły w transporcie. Mowa o Bubble Waffle.

Stało się. Wielka Brytania 29 marca 2017 roku uruchomi proces odłączenia się od Unii Europejskiej. Theresa May to twarda negocjatorka, a brytyjska scena polityczna nieodmiennie wprawia mnie w lekkie oszołomienie. Swoją skutecznością i szybkością działania. Powiedziała, że do końca marca uruchomi ten słynny pięćdziesiąty paragraf i z bardzo dużym prawdopodobieństwem tak się stanie.

Tym samym, zupełnie bez mojej woli i udziału spełnia się jeden z punktów, który założyłam sobie kilka lat temu przy wyborze kraju, w którym zbuduję swoje życie od nowa – mieszkać w Europie, ale poza Unią Europejską.

Spekulacjom, co się stanie z polskimi imigrantami, dla których Wielka Brytania otworzyła niegdyś swoje granice nie ma końca. Od czerwca ubiegłego roku pojawiają się artykuły i wypowiedzi, że Polacy będą musieli wrócić do kraju. Że będą deportowani, że brytyjskie banki odbiorą im domy, że brytyjscy pracodawcy nie będą zatrudniać obywateli z państw Unii, a dotychczasowych zwolnią.

Doprawdy? A na jakiej podstawie?